De 7 belangrijkste antwoorden over de Academische Rijkunst

Wat is Academische Rijkunst?

De Academische Rijkunst is al eeuwenoud. Het begrip heeft betrekking op de historische rij-academies, die gedurende de renaissance overal in Europa te vinden waren. Hun doel was om mens en paard de artistieke, geestelijke en lichamelijke opleiding te bieden.

 En precies deze kennis van die tijd, de kennis van de Klassieken, zoals Xenophon, Guérinière, Pluvinel, Newcastle en Steinbrecht krijgen in de Academische Rijkunst vandaag weer praktische vertaling. Deze kennis, kunde en kunst wordt bewaard en doorgegeven door honderden gepassioneerde leden van De Ridderorde in de Academische Rijkunst, die zich voornamelijk in Europa hebben gevestigd. Maar ook buiten Europa groeit de Ridderorde gestaag. Deze Ridderorde is een verzamelplaats voor uitwisseling van kennis en ervaringen, met als hoogtepunt een jaarlijkse bijeenkomst in Denemarken.

Wie benadrukt de Academische Rijkunst?

Het begrip Academische Rijkunst wordt de laatste jaren vooral vormgegeven door het werk van Grootmeester Bent Branderup en zijn vele leerlingen in de Ridderorde. Hij zette in de afgelopen jaren de leer van de oude meesters uiteen, vertaalde gedeeltelijk hun teksten en bestudeerde klassieke schilderijen. Deze verworven kennis brengt hij samen met de moderne wetenschappelijke inzichten uit de fysiologie, pedagogiek en diergeneeskunde. Zijn eigen opleiding volgen hij onder andere in de Koninklijke Hofrijschool van Jerez de la Frontera, bij Nuno Oliveira in Portugal en bij Egon von Neindorff in Duitsland.

Hoe werkt de Academische Rijkunst?

In de Academische Rijkunst geldt de stelling: Het paard wordt door doelgerichte spiertraining in de gelegenheid gesteld om gedurende zijn hele leven het gewicht van de ruiter in alle oefeningen te dragen, zonder schade aan lichaam en geest. Dat heeft betrekking op ieder paard, dat met lichtheid en in harmonie gewicht draagt. Want wij willen toch zeker een paard, dat ook graag tijd met ons doorbrengt!
Academische Rijkunst is een lange reis, een levensproject met heel veel detailvragen die men aan zichzelf en het paard stelt. Door de zeer precieze en verfijnde communicatie leert het paard op de hulpen antwoord te geven en geen circusachtige kunsten te vertonen. De ruiter schoolt vooral zijn gevoel en ogen – wat moeilijk lijkt maar wordt beloond. Voor veel ruiters lijkt deze weg te lang, maar wie veel tijd in de basis steekt, verdient later zo veel harmonische momenten.
Het gaat dus om de opleiding van verfijnde communicatie tussen mens en paard. Hiervoor zijn verschillende mogelijkheden: - grondwerk – longeren – handwerk van de binnenzijde en de buitenzijde – lange teugel – scholing van de communicatie vanuit het zadel.
Als mens zijn daarvoor de primaire en secundaire hulpen beschikbaar. In de Academische Rijkunst worden met primaire hulpen de lichaamshulpen of zithulpen bedoeld. Primair om dat de hulp is die niet kan worden uitgeschakeld. De secundaire hulpen zijn de stem, hand, been, zweep enz.

Wat gebeurt er bij de Academische Rijkunst?

Bij de Academische Rijkunst gaat het in eerste instantie op de inhoud, niet om de oefening. Ik zou een aantal oefeningen kunnen noemen, zoals schouderbinnenwaarts, travers, renvers of piaf. Maar wat in de mentale en fysieke opleiding daadwerkelijk interessant is, is dat bijvoorbeeld het binnen- en buitenachterbeen expliciet aangesproken kan worden door schouderbinnenwaarts of travers. Als Academisch Ruiter willen we balans vinden en samen met het paard het zwaartepunt leren verplaatsen. Wij willen het paard aanmoedigen om ons informatie te geven in onze zit en hand en omgekeerd informatie te ontvangen van onze zit en hand.
Wat op welk moment geoefend wordt bepaalt het paard. Er bestaat geen schema om een paard op te leiden. Communicatie en een gemeenschappelijke taal zijn de basis. Of je op afstand werkt of juist dicht bij je paard, hangt af van waar het paard zich mentaal en fysiek prettig bij voelt. Ook als mens wil je je hierbij prettig voelen.

Wanneer kan men Academische Rijkunst beoefenen?

Eigenlijk altijd. Het is nooit te laat om te leren. Ik persoonlijk heb na 20 jaar in het zadel de Academische Rijkunst ontdekt en leer nog elke dag. En hoe zegt Bent Branderup het ook alweer:
"Het leven is te kort om te leren rijden. Als kunstenaar leeft men niet langer, maar meer!"
Maar in werkelijkheid gaat het om het verzamelen van mooie momenten, om tijd goed te besteden.

Waar kan men Academische Rijkunst beoefenen?

Wie wil beginnen heeft geen rijschool uit de renaissance nodig. Een klein vierkant stuk weiland is voldoende. De vraag is meer: waar sta ik als mens, waar staat mijn paard, hoe is mijn ambitie om te leren en hoe kan ik me voor iets nieuws openstellen. En waar krijg je ondersteuning? In Nederland hebben we een groep gepassioneerde Academische Ruiters, die in sommige gevallen ook trainingen en lessen aanbieden.

Waarom Academische Rijkunst?

Kort gezegd: omdat het om die momenten gaat. En omdat voor het paard en de mens simpelweg plezierig en gezond is.

Geniet!

Marion van de Klundert