 Een elektrische schok ging door me heen bij het zien van zijn foto. Ik wist meteen dat dit ‘mijn paard’ was. Raar toch, hoe die soort dingen kunnen gaan?
Al een aantal keer was ik op internet aan het rondkijken, zonder succes. Ik zocht een waardig opvolger voor mijn knappe merrie Beau, die binnenkort met pensioen zou gaan. Mijn hart ging uit naar een ruin van 3 of 4 jaar, die ik weer helemaal zou gaan opleiden in de Academische Rijkunst. En daar was hij ineens, mijn Mejorano. Vanaf dat allereerste eerste moment is hij mijn hart binnengestormd. Diezelfde week ben ik bij hem op bezoek gegaan en in het echt was hij nog mooier. Natuurlijk zag ik ook dat hij behoorlijk introvert was. Maar mijn Beau was dat ook en ik wist nu wel hoe ik daarmee om moest gaan, toch? Ik had van Beau geleerd, dat ze veel tijd nodig had om uit haar schulp te komen. Pas dan kon ze haar lichaam gebruiken en de oefeningen in ontspanning uitvoeren. Mejorano deed daar nog een schepje bovenop en hij leerde me dat tijd helemaal niet bestaat. En niet alleen omdat ik de tijd vergeet als ik het naar mijn zin heb met hem. Hij leerde me kijken naar zijn kleinste signalen en hoe ik die moest benaderen. Die zelfstudie duurde meer dan 1 jaar. Door hem heb ik geleerd om eerst mee te bewegen met zijn belevingswereld, om hem daarna stukje bij beetje mee te kunnen nemen in mijn belevingswereld. Hij leerde me mijn ambities bij te stellen en mijn updates in de Academische Rijkunst los te laten. Elk paard geeft je wat je nodig hebt op dat moment, daar ben ik van overtuigd. En de wijsheid die ik van Mejorano heb gekregen, is echt goud waard. Want ik dacht dat ik al best veel geduld had met paarden, maar door hem weet ik dat geduld niet genoeg is. Tijd bestaat echt niet. En dit besef geeft me zo veel rust en vertrouwen, omdat ik weet dat het allemaal goed komt. Ik kijk met nog veel meer bewondering naar hem, train met hem en geniet met volle teugen van hem. En dat is toch wat je van een hobby wil, lekker genieten. Marion van de Klundert
0 Comments
 In deze reeks gaan we dieper in op de zin ‘Twee zielen willen wat twee lichamen kunnen’. In dit blogbericht focussen we op het lichaam van de ruiter.
Dit is de laatste van deze reeks. Maar er volgen nog meer interessante blogs!  In deze reeks gaan we dieper in op de zin ‘Twee zielen willen wat twee lichamen kunnen’. In het vorige blogbericht bespraken we de ziel van de ruiter, in deze blog het lichaam van het paard.  In deze reeks gaan we dieper in op de zin ‘Twee zielen willen wat twee lichamen kunnen’. In het vorige blogbericht bespraken we de ziel van het paard, in deze blog de ziel van de ruiter.  In de komende reeks gaan we dieper in op de zin ‘Twee zielen willen wat twee lichamen kunnen’. In deze blog gaan we alvast dieper in op de ziel van het paard. Om een echte connectie op te bouwen met je paard, is het belangrijk dat je paard zich gehoord en begrepen voelt. Een grondige kennis over het mentale functioneren van het paard is dan heel belangrijk.
 ...of niet? Laatst vroeg iemand mij wat nu het nut is van de volte. En waarom het zo makkelijk lijkt, terwijl het o zo moeilijk is. De meeste ruiters starten met hun paard op de volte met longeren of rijden, maar is dat nou wel logisch?
Wat is Academische Rijkunst?
De Academische Rijkunst is al eeuwenoud. Het begrip heeft betrekking op de historische rij-academies, die gedurende de renaissance overal in Europa te vinden waren. Hun doel was om mens en paard de artistieke, geestelijke en lichamelijke opleiding te bieden. |
Marion
Archives
July 2025
Categories |
RSS Feed